Danielski Jan Nepomucen (1783–1844), artysta malarz krakowski. Ur. w Starym Sączu jako syn Stanisława i Marianny Motakiewicz. Był uczniem Dominika Estreichera, prof. malarstwa w Szkole Głównej Krakowskiej. Malował liczne portrety, miniatury, obrazy (np. św. Idziego w kościele w Giebułtowie), freski ścienne po kościołach i pałacach (np. w Radziejowicach u hr. Józefa Krasińskiego). Do najwięcej znanych należy: 5 zdjęć piórkiem i tuszem dekoracji ściennej dawnego pałacu biskupiego w Krakowie, który spłonął w r. 1850. Dekoracje te malował w r. 1816 z polecenia biskupa Pawła Woronicza Michał Stachowicz. Trzy z tych zdjęć przedstawiają »gabinet historyczny« a dwa »salę krakowską« w pałacu biskupim. Zmarł 22 VIII 1844 w Radziejowicach (pod Grodziskiem) u hr. Krasińskiego.
Jego krewniak Jan Kanty, również artysta malarz krakowski (1785–1831) był synem Marcina i Agnieszki z Robackich. Naukę rysunków i malarstwa pobierał również u Dominika Estreichera. Pozostawił szereg obrazów olejnych (np. Jowisz, Leda, Kobieta z diabłem, sporo portretów różnych osobistości krakowskich z początku w. XIX etc.), które znajdują się po domach starych rodów tego miasta.
Rastawiecki E., Słownik malarzów, 1 138–139; Dobrzycki J., Michał Stachowicz, Kr. 1925, 36, 37; Świeykowski E., Katalog wystawy prac M. Stachowicza, Kr. 1901, poz. 421–423; »Kłosy« 1877, 20, 36; Estreicher Stan., Wspomnienia Ambrożego Grabowskiego, Kr. 1909, II 21–23 (Bibl. Krak. 41). – Zbiory Ambroż. Grabowskiego w Archiw. Akt Daw. m. Krakowa »Notaty w sztukach pięk.« nr 118 fascyk. 1, nr 119 fascyk. 2, nr 120 fascyk. 3; Notatki Archeol. i o szt. pięk., nr 120 i 121, IV 364. – Archiw. Ziemskie Kraków: Succes. Rp. Kr. fascyk. 31. – Wielka ilustr. encyklop. pow. Gutenberga, III 248.
Red.